Η μπύρα ανακαλύφθηκε τυχαία πριν από 6.000 χρόνια από τους Σουμέριους, που ήταν ο πρώτος λαός που παρήγε μπύρα για να την προσφέρει στους θεούς του. Η παραγωγή μπύρας εξελίχθηκε ακόμη περισσότερο από τους Αιγύπτιους και τους Βαβυλώνιους. Όμως, το όνομά της το πήρε από τους Ρωμαίους, καθώς προέρχεται από το λατινικό ρήμα “bibere” που σημαίνει «πίνω». Στην Αρχαία Ελλάδα, η μπύρα αναφερόταν από τον Όμηρο ως «κρίθινος οίνος». Η τελειοποίησή της έγινε την περίοδο του Μεσαίωνα, βοηθώντας μάλιστα τους ανθρώπους να περιορίσουν την πανώλη, καθώς η μπύρα λόγω της περιεκτικότητάς της σε αλκοόλ δεν μπορούσε να μολυνθεί, όπως το νερό. Η μπύρα αποτέλεσε το αγαπημένο ποτό των μοναχών, οι οποίοι έψαχναν για ένα γευστικό και θρεπτικό ποτό με το οποίο να μπορούν να συνοδεύουν το φαγητό τους. Παρασκευάζεται από βύνη κριθαριού, λυκίσκο, μαγιά και νερό. Σε κάποιες περιπτώσεις η βύνη μπορεί να προέρχεται από ρύζι, σίκαλη, σιτάρι ή από κάποιο άλλο δημητριακό, αναλόγως της χώρας προέλευσής της. Τα στάδια παραγωγής της είναι κυρίως τρία: Η βυνοποίηση, η ζυθοποίηση και η ζύμωση. Ανάλογα με τον τύπο της βύνης που κάθε φορά χρησιμοποιείται, η μπύρα αποκτά το δικό της χρώμα. Έτσι, υπάρχουν οι ξανθές μπύρες (lager) που προέρχονται από βύνη κριθαριού, οι μαύρες μπύρες (stout) που προέρχονται από σκουρόχρωμη βύνη κριθαριού, οι λευκές μπύρες (weiss) που προέρχονται κατά 50% από βύνη κριθαριού και κατά 50% από βύνη σιταριού και οι κόκκινες μπύρες (red ale) που προέρχονται από ένα μίγμα ξανθιάς και μαύρης βύνης. Ξενοδοχεία Πελοπόννησος
